Een goed begin is het halve werk

Beste vrienden en familie,

28 april was de dag dat wij (mijn vader en ik) gingen vertrekken naar Berlijn. Wij zijn vertrokken om half vijf 's ochtends en zijn ongeveer aangekomen rond elf uur, allereerst brachten wij een bezoekje aan het kantoor van medici living (de makelaar). Het kantoor lag in een of ander groot gebouw waar de ingang vinden een grote opgave was. Het ophalen van de sleutel is uiteindelijk wel gelukt en dus konden we naar mijn appartement/ kamer alwaar wij de volgende uitdaging tegenkwamen; parkeren. Dit blijkt een lastige opgave te zijn op zo'n grote straat als de Bismarckstraße, na even op en af te rijden kwam er een plekje vrij en konden we mijn gigantische berg aan spullen naar de 4e verdieping gaan tillen (gelukkig bestaat er iets als een lift). Mijn 2 huisgenoten ben ik hier tegen gekomen, 2 rustige jongens; één uit Polen en één uit Guatemala.

Het inrichten van mijn kamer was zo gedaan en dus gingen we op zoek naar wat mijn eerste uitgave werd in Berlijn: een PS4! We zijn bijna opgelicht door een winkel genaamd MEDIMAX, die de PS4 verkocht voor een hogere prijs dan wat de Mediamarkt ervoor vraagt. Dankzij een anonieme tip kwamen wij hierachter en hebben we net op tijd (bijna bij de kassa) de aankoop kunnen annuleren. Op zoek naar de Mediamarkt dus! Dankzij onze routes hebben we de buurt goed kunnen verkennen en kan ik nu lekker een potje FIFA spelen in mijn vrije tijd.

We hebben nog wat bier gehaald bij de plaatselijke Getraenke handel en hebben Bockworst als avondeten gehad. Na enkele pilsjes zijn we toch al om 22.00 uur helemaal uitgeput naar bed gegaan.

29 april 2015
Sinds lange tijd lukte het vandaag om om 08.00 u op te staan, wat een wonder! Vol goede moed vertrekken wij richting een gebouw waar je je schijnt te moeten inschrijven als je in Berlijn komt wonen. Ik pak natuurlijk weer de verkeerde ingang en loop een kwartier lang door een middelbare school te slenteren op zoek naar het juiste loket, sommige duitsers bleken dit ook grappig te vinden en stuurden me naar de 2e verdieping (waar ook niks was). Uiteindelijk was er een behulpzame duitser die me de juiste deur wees. Pap was de auto aan het parkeren en stond al bij de juiste deur te wachten (*zucht). Maar goed, op naar het loket. Hier bleek dat deze dicht is op alle dagen behalve dinsdag en vrijdag. Er stond wel een ander adres waar we heen konden gaan (een paar straten van mijn kamer af).
Een maal hier aangekomen blijkt dat ook dit loket ons niet kan helpen, we krijgen wel een ander adres en een emailadres om een afspraak te maken mee. Dus weer terug naar mijn kamer om een afspraak te plannen, dit blijkt ook weer niet te gaan de komende 4 weken. Morgen maar eens een bezoekje brengen voor een noodgevalletje (?).

Wat gaan we nog doen? ''Geen idee, zeg het maar''.
We besloten naar een concentratiekamp te gaan, en wel naar Sachsenhausen (35 km buiten Berlijn). Heel indrukwekkend om het zo een keer te zien.

Ik schrijf nog wel een keer als ik zin heb!

Bram